Το Atlas Fallen ξυπνάει μια αίσθηση νοσταλγίας, που τη βρίσκεις σε κάποια μόνο RPG του χώρου. Αυτό είναι όμως κάτι που το κάνει καλό, παρά τον εμφανή ‘δανεισμό’ αυτών των στοιχείων.
Η νέα προσθήκη στη συλλογή των παιχνιδιών της Deck 13, που τρέχει χάρη στη μηχανή γραφικών Fledge Engine της ίδιας, έχει έναν αέρα από παλιά καλά RPG, αυτό που κακώς πολλοί αναφέρονται ως Souls-like, λες και αυτό το παιχνίδι δημιούργησε το genre.
Η εταιρία βρέθηκε στο τιμόνι άλλων πετυχημένων τίτλων όπως το The Surge και The Surge 2, ενώ ίσως το μεγαλύτερο breakthrough το έκανε με το Lords of the Fallen λίγο νωρίτερα, το 2014.
Τα action RPGs είναι άλλη μια ενδιαφέρουσα υποκατηγορία των RPG και το νεότερο παιχνίδι της Deck13 μας τοποθετεί σε έναν κόσμο που γνωρίζει καλά. Την έρημο.
Ο νέος τίτλος της Deck 13, ακούει στο όνομα Atlas Fallen και μας θυμίζει έντονα παιχνίδια όπως η σειρά Devil May Cry ή και το Darksiders. Εδώ, πήραμε μια πρώτη γεύση από το πως τρέχει και τη μοιραζόμαστε μαζί σας.
The Story
Σκλάβοι υπό την εξουσία μιας θεϊκής οντότητας
Απο την πρώτη κιόλας στιγμή, καταλαβαίνουμε ότι η ιστορία και η πλοκή δεν αποτελουν τα δυνατά χαρτιά του Atlas Fallen. Μια ζοφερή εικόνα καταστροφής παρουσιάζεται στο βασίλειο του Atlas Fallen, ένα βασίλειο που εγκαταλείφθηκε από την οργή του θεού του ήλιου Thelos.
Οι άλλοτε καταπράσινες πεδιάδες είναι τώρα βυθισμένες κάτω από ολόκληρες θάλασσες αμμόλοφων, διακοσμημένες με απομεινάρια ζωής, από το όχι και τόσο παλιό παρελθόν.
Αναγκασμένοι πρακτικά σε δουλεία, οι άνθρωποι (οι Unnamed) εξάγουν με αμείωτο ρυθμό μια τεράστια πηγή ενέργειας γνωστή ως Ουσία, η οποία ‘ταΐζει’ τον Thelos με δύναμη. Ορισμένοι δεν εναντιώνονται στις ηγεμονικές τάσεις του ισχυρού Thelos και ψάχνουν τρόπους να ‘εξαργυρώσουν’ τη ζωή τους με προνόμια ή καλύτερες δουλειές σε αυτό το βίαιο βασίλειο της ερήμου.
Άλλοι, καταδικασμένοι σε μια ζωή που μοιάζει με σκλαβιά, εργάζονται ακατάπαυστα, εξάγοντας την Ουσία και παραδίδοντας την στην αχανή έρημο. Σε αυτό το αποκαλυπτικό μωσαϊκό, ο πρωταγωνιστής συναντά το αρχαίο Gauntlet, ένα κειμήλιο μεγάλης δύναμης ικανό να αλλάξει τον ρου των πραγμάτων εκμεταλλεύοντας την Ουσία.
Επιπλέον ο ήρωάς μας γνωρίζει τον Nyaal, ένα μυστηριώδες πνεύμα το οποίο είναι δεμένο με το εν λόγω αντικείμενο, οπότε καταλαβαίνουμε ότι εκεί υπάρχει μια σύνδεση που θα μας ακολουθήσει στο παιχνίδι.
Οπλισμένος με αυτό το αντικείμενο, ο πρωταγωνιστής ξεκινά μια θαρραλέα περιπέτεια για να ηγηθεί μιας εξέγερσης και να μετριάσει ή να δώσει τέλος στη κυριαρχία του Thelos.
Εύκολα λοιπόν αντιλαμβάνεται κανείς ότι πρόκειται για μια συνηθισμένη ιστορία, σχεδόν γραμμικό σενάριο, χωρίς φυσικά να λείπουν οι δευτερεύουσες αποστολές που στολίζουν τον open world κόσμο του Atlas Fallen.
The Gameplay
Σαν ποιο μοιάζει, σαν ποιο μοιάζει;
Χωρίς όμως να μας πιάνει απελπισία για το λειψό κατά τα φαινόμενα σενάριο του Atlas Fallen, περνάμε στο δεύτερο εξίσου σημαντικό στοιχείο του παιχνιδιού, το gameplay, οπού, spoiler alert, είναι ευχάριστο!
Τα γραφικά μας ικανοποιούν στο έπακρο – σε τέτοιο βαθμό που το internet νόμιζε ότι θα τρέχει χάρη στην Unreal Engine 5. Ο ψηφιακός κόσμος πλούσιος σε εφέ και υψηλής ποιότητας υφές, αλλά όπως συμβαίνει τελευταία στα περισσότερα παιχνίδια, μοιάζει λειψός μετά από λίγες ώρες.
Θα ξεκινήσουμε κάνοντας μια σύντομη αναφορά στο customization του χαρακτήρα.
Οι δυνατότητες που έχουμε κατά τη δημιουργία του παίκτη είναι ικανοποιητικές. Χρώμα και στυλ μαλλιών, σχήμα προσώπου και ματιών είναι ορισμένες από τις επιλογές που μας επιτρεπουν να κάνουμε τον πρωταγωνιστή μας, φτυστό τον Gladiator, ή κάτι ενδιάμεσο!
Αφού τελειώσουμε με το customization (μερικές ώρες αργότερα) και περνώντας απο το εισαγωγικό act, βρισκόμαστε στην ανοιχτή έρημο.
Εδώ, κάτι που πετυχαίνει η εταιρεία, είναι ο συνδυασμός διαφόρων στοιχείων που καταφέρνουν να κρατούν τον παίκτη απασχολημένο. Η εξερεύνηση ενός ανοιχτού κόσμου στις μεγάλες αμμώδεις εκτάσεις, η συλλογή υλικών και αντικειμένων με σκοπό την αναβάθμιση ή βελτίωση του εξοπλισμού, όπως επίσης η ποικιλία από εχθρούς σκορπισμενους σε ολόκληρο το χάρτη, είναι ικανά να προσφέρουν μια πολύ ευχάριστη εμπειρία.
Το coop κομμάτι του παιχνιδιού, δυνατό, αλλά αξίζει να σημειώσουμε ότι ακόμα και αν παίζετε μόνοι, θα το ευχαριστηθείτε εξίσου. Είναι ένας τίτλος που γεμίζει όμορφα τις κενές ώρες της μέρας μας και αυτό ευτυχώς είναι κάτι που ξεχωρίζει αμέσως.
Και μιλώντας για εχθρούς, που στην προκειμένη περίπτωση αναφερόμαστε στα Wraiths, το σύστημα μάχης είναι ένας δυνατός παράγοντας του Atlas Fallen, όπου ο παίκτης έχει τη δυνατότητα να επιλέξει ανάμεσα σε τρία όπλα/play styles, μέσα από το θρυλικό Gauntlet.
Το Gauntlet είναι ο ακρογωνιαίος λίθος, παρέχοντας τη δυνατότητα να παίξουμε το παιχνίδι με τρεις διαφορετικούς τρόπους, μέσα από τρία διαφορετικά όπλα.
Μπορούμε να επιλέξουμε το όπλο που θα φέρουμε ως πρωτεύον και δευτερεύον, ενώ ο συνδυασμός τους επιφέρει ενδιαφέροντα αποτελέσματα (δηλαδή combos) στο πεδίο της μάχης.
Για αρχή, έχουμε το Dunecleaver. Μια μίξη από τσεκούρι και σφυρί σε ένα, με εξαιρετική ισχύ. Το Sandwhip, στα ελληνικά μαστίγιο, είναι μια μέθοδος για γρήγορη προσέγγιση των εχθρών και αρκετά γρήγορα χτυπήματα.
Το τρίτο, Knuckledust, προσθέτει μια υπερ-ισχυρή γροθιά στον παίκτη και του δίνει εξαιρετικά τρομερές ιδιότητες που μόνο ένας πυγμάχος θα μπορούσε να τελειοποιήσει.
Κάθε όπλο έχει το δικό του μοναδικό σετ χτυπημάτων και combos, εφόσον επιλέξουμε να τα συνδυάσουμε στην πράξη. Το combo του Dunecleaver και του Sandwhip ήταν για μένα η καλύτερη επιλογή, για το μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού.
Ένας ακόμα ενδιαφέρον χειρισμός που δίνει έξτρα credits στην διασκέδαση, είναι το λεγόμενο momentum.
Το momentum συσσωρεύεται με κάθε επιτυχημένο χτύπημα, γεμίζοντας μια μπάρα στη γωνία. Όσο πιο γεμάτη, τόσο μεγαλύτερη ζημιά μπορούμε να κάνουμε στους εχθρούς μας. Αυτό όμως έρχεται με ένα ρίσκο.
Όσο πιο γεμάτη είναι η μπάρα, τόσο πιο ευάλωτος γίνεται ο χαρακτήρας μας στα χτυπήματα των αντιπάλων, που σημαίνει ότι ένα boss fight μπορεί κάλλιστα να μετατραπεί σε… game over σχετικά γρήγορα εάν δεν προσέξουμε!
Το momentum δεν παραμένει για πάντα. Όσο δεν βρισκόμαστε σε κάποια μάχη, η μπάρα λιγοστεύει και το εφέ μειώνεται σημαντικά.
Συνολικά, κάθε φορά που ερχόμαστε αντιμέτωποι με wraiths, διαφόρων μεγεθών και βαθμού δυσκολίας, το αποτέλεσμα παραμένει απολαυστικό.
Η κορύφωση βέβαια έρχεται όταν ο ήρωας είναι περικυκλωμένος από μια ομάδα εχθρών. Γεμίζοντας το momentum, ενεργοποιείται η επίθεση shatter που προκαλεί αρκετά μεγάλη ζημιά προσθέτοντας το στοιχείο της ικανοποίησης στο παιχνίδι και σε εμάς.
Sand Surfing. Αντί fast travel
Τι να το κάνεις το fast travel, όταν μπορείς να σερφάρεις κυριολεκτικά στην έρημο!
Όλοι γνωρίζουμε ότι στα open world παιχνίδια η μετακίνηση από περιοχή σε περιοχή μπορεί να γίνει βαρετή μετά από λίγο.
Και η απάντηση σε αυτό το από την μεριά των δημιουργών, είναι το teleporting ή fast travel, ανάλογα με το παιχνίδι. Η Deck 13 παρόλα αυτά, το πήγε ένα βήμα παραπέρα επωφελούμενη από το αμμώδες περιβάλλον του παιχνιδιού.
Εδώ λοιπόν έχουμε… sand surfing!
Όπως το λέει η λέξη ο παίκτης έχει τη δυνατότητα να σερφάρει κανονικά στην έρημο καλύπτοντας έτσι μεγάλες ή μικρές αποστάσεις πολύ συντομότερα από το κανονικό. Υπάρχει φυσικά και η επιλογή του fast travel η οποία λειτουργεί με τον εξής τρόπο. Θαμμένα στην έρημο σε συγκεκριμένα σημεία υπάρχουν κάποια anvils (αμόνια) τα οποία με τη χρήση του gauntlet μπορείτε να τα φέρετε στην επιφάνεια.
Έτσι ανοίγουν κάποια fast travel locations τα οποία είναι διαθέσιμα επιλέγοντάς τα τον χάρτη. Όταν όμως έχει υλοποιηθεί ένας μηχανισμός τόσο καλά όπως το sand surfing, το συμβατικό fast travel έρχεται σε δεύτερη μοίρα.
Bonus points στην Deck13 λοιπόν, γιατί καθώς μετακινήστε στο περιβάλλον, μπορείτε να μαζέψετε και resources για αναβαθμίσεις – και να χαζεύετε τον υπέροχο αμμώδη κόσμο του Atlas Fallen.
Πως τρέχει στο PC;
Περνώντας σε νούμερα και επιδόσεις
Και αφού καλύψαμε ένα μεγάλο μέρος του Atlas Fallen πάμε να δούμε λίγο και τα τεχνικά.
Το παιχνίδι δοκιμάστηκε στο PC με high settings και ανάλυση QHD. Καθόλη τη διάρκεια των δοκιμών τα frames κυμαίνονταν από 50-60 FPS σταθερά, με εξαίρεση μερικές φορές, ιδίως σε μεγάλες μάχες, όπου υπήρχαν frame drops. Αρκετά ομαλές επιδόσεις όμως, με όμορφα τοπία στην έρημο και ζωφερά χρώματα που κάθεσαι να τα θαυμάζεις.
Απο την άλλη, υπήρχαν μερικά stuttering και glitches τα οποία παρατηρήθηκαν πρωτίστως στην αλληλεπίδραση με NPCs.
Πιο συγκεκριμένα, όταν ξεκινούσε ο ήρωας μια συνομιλία, χανόταν ο ήχος της φωνής του σε ακαθόριστο χρόνο. Ακόμα ένα bug είχε να κάνει με τον Nyaal, όπου τις στιγμές που εμφανίζεται κανονικά μόλις ο παίκτης φέρει στην επιφάνεια ένα anvil, η φιγούρα του ήταν αόρατη!
Τέλος μια ακόμα μικρή ατέλεια παρατηρήθηκε στα textures, όπου δεν φόρτωναν αμέσως μόλις πλησίαζαμε είναι ένα μικρό χωριό ή checkpoint, αλλά μετά από 5 περίπου δευτερόλεπτα. Θυμίζει το τυπικό πρόβλημα της Unreal όταν έχεις εγκατεστημένο το παιχνίδι σου σε κάποιον αργό μηχανικό δίσκο.
Θα με πείτε τώρα υπερβολικό, αλλά είναι κάτι που υπάρχει στο παιχνίδι και ευελπιστούμε να διορθωθεί με ανάλογα patches. Εναλλακτικά, η μεταφορά του παιχνιδιού σε έναν ταχύτερο δίσκο ίσως βελτιώσει την κατάσταση.
Επίλογος
Φτάνοντας λοιπόν στο τέλος αυτού του review τα συναισθήματα είναι μεν ανάμεικτα, αλλά νομίζω ότι γέρνουν προς την ευχάριστη μεριά. Ναι πρόκειται για μια συνταγή που έχουμε ξαναδεί, όσον αφορά την ιστορία και το πως εξελίσσεται. Ναι, το ίδιο συμβαίνει και από πλευράς gameplay.
Η Deck13 βαδίζει σε γνώριμα και ασφαλή μονοπάτια θα λέγαμε, όμως καταφέρνει να κρατάει το ενδιαφέρον του κοινού με έξυπνους τρόπους (βλέπε συστημα μάχης και sand surfing). Κάτι ακόμα που αξίζει περαιτέρω ανάλυσης, είναι η δυνατότητα co-op. Δυστυχώς δεν δοκιμάστηκε αυτή η επιλογή, σίγουρα όμως αυξάνει κατα πολύ τον πήχη διασκέδασης όταν βρίσκεσαι με παρέα και είναι κάτι που η εταιρεία πετυχαίνει αρκετά καλά.
Οπότε αν σας κερδίζουν οι εντυπωσιακές μάχες, η πληθώρα αναβαθμίσεων στο χαρακτήρα και στα skills, sand surfing (φαίνεται ξεκάθαρα ο ενθουσιασμός μου για το συγκεκριμένο) και όλα αυτά είτε single player είτε co-op, τότε σίγουρα αξίζει να δοκιμάσετε το Atlas Fallen!
